Takım Çalışmasına Karşı Yalnızlık!

Bireysel şikayetçi tutum genellikle ortalama bir kişinin derecelerini sınırlar, bu asla bir organizasyon faaliyetinde olmaz. Grubun öğrencilerinin başka bir üyeyi aşırıya itme eğilimi vardır, böylece herkesten en iyisini elde ederler. Birkaç öğrencinin biraz modernite ile bir Roma amfitiyatrosu oluşturmaları istendiğini varsayalım. Her birey yapıyı kendi düşüncelerinde algılar, bu da görünüşün sağlıklı bir tartışmasına neden olur. Aslında, her bireyin tasarım düşünceleri diğer öğrencilere aykırıdır, bu da her öğrencinin en iyisini sunmaya yardımcı olur. Yalnızlıkta ortalama bir kişi küçük yönlere odaklanma eğilimindedir ve son olarak yön duygusunu kaybeder. Bu nadiren bir organizasyon etkinliğinde olur, her zaman nereye gittiklerini izleyecek biri vardır. Buna ek olarak, bir dengeleme eylemi oynamaya yardımcı olur, yani bir kişinin eksikliği gruptaki başka biri tarafından desteklenir. Bu aslında grup faaliyetine şımartmanın gücüdür. Sonunda daha iyi sonuçlar, üretkenlik ve çeviklikte artar. Grup akitliğinin kazanan bileşenleri bireysel üyeler olacak, deneyimi kazanabilir veya bozabilirler.

Yalnız aktivitenin daha etkili çalıştığı durumlar vardır, bu da genişliğe sahip olmayan bir aktiviteye maruz kalır. Oysa aktivite bir kişi için ezici olan genişliği gösterdiğinde grup aktivitesi etkileyicidir. Bunların her birine bakılmaksızın, grup etkinliği oldukça sık çalışır.